Nasaan ang tainga ng loro? Paano naririnig ng mga loro

2024 May -akda: Sierra Becker | [email protected]. Huling binago: 2024-02-26 06:55

Ang mga propesyonal na breeder at karaniwang mahilig sa parrot ay siguradong gustong matuto pa tungkol sa kanilang mga alagang hayop. Ang isang nakaranasang espesyalista ay dapat magkaroon ng kamalayan sa anatomya at pisyolohiya ng mga ibon upang maiwasan ang mga problema at mapansin ang isang bagay na mali sa oras. Ngunit ang mga kamakailan lamang ay nakakuha ng isang kakaibang alagang hayop ay madalas na may mga hindi inaasahang tanong. Halimbawa, alam mo ba kung nasaan ang mga tainga ng loro?

Mga larawan ng mga organo ng pandinig ng mga ibon at ang kanilang detalyadong paglalarawan ay makikita sa aming artikulo. Halika na sa dulo ng isyu.

May tenga ba ang mga loro?

O baka wala talaga sila? Mangatwiran tayo. Tulad ng alam mo, ang mga loro ay mahusay na tagagaya. Ang isang matalinong ibon ay maaaring magparami hindi lamang ng pagsasalita ng tao, kundi pati na rin ang maraming iba pang mga tunog mula sa pang-araw-araw na buhay: ang langitngit ng mga gamit at gadget sa bahay, ang ngiyaw ng isang pusa at maging ang mga boses ng iba pang mga ibon.

Malinaw, hindi ito magiging posible kung ang loro ay walang tainga at magandang pandinig. Talagang hindi bingi!

Ngunit ang pagtingin sa ibon, tinitingnan ito mula sa lahat ng panig, mahirap maunawaan kung nasaan ang mga tainga ng loro. Ang ulo nito ay natatakpan ng mga balahibo, ang haba at kulay nito ay nag-iiba depende sa uri ng hayop. Ngunit tila walang mukhang tainga sa ulo ng loro …

Saan matatagpuan ang mga organo ng pandinig?

Huwag kunin ang iyong alagang hayop at ikalat ang mga balahibo sa kanyang ulo, sinusubukang hanapin ang mga tainga. Hindi mo sila mahahanap doon. Ang panlabas na tainga ng isang loro ay ganap na naiiba mula sa isang tao, aso o pusa. Ang maliit na tainga nito ay isang maayos na butas. Ang pasukan sa auditory tube ay maliit kahit na sa malalaking species. Mula sa panlabas na impluwensya, ang tainga ay pinoprotektahan ng mga balahibo.

Ang haba ng mga balahibo ay tumutukoy kung gaano kahusay na nakikita ng mata ang tainga. Halimbawa, kung saan matatagpuan ang mga tainga ng mga budgerigars ay hindi mahirap matukoy. Tingnang mabuti ang alagang hayop: tiyak na mapapansin mo ang maliliit na madilim na lugar sa mga gilid ng ulo. Ngunit mas mahirap matukoy kung nasaan ang mga tainga ng cockatiel parrot, dahil ang mga balahibo ng ibon na ito ay bahagyang mas mahaba. Oo, at ang mga namumula na pisngi ay maaaring nakakalito. Ang mga tainga ng mga ibong ito ay matatagpuan lamang sa mga pulang batik at nakatago ng mga balahibo.

Mga tampok ng gusali

Habang ang ibon ay napakabata, mas madaling makita ang mga organo ng pandinig nito. Sa mga sisiw na hindi pa umuusad, kitang-kita na ang mga ito.

Ang loro ay walang panlabas na tainga, ang gitna at panloob na tainga lamang. Ang gitnang tainga ay isang lukab na puno ng hangin. Naglalaman ito ng mga kalamnan, ligaments, tympanic membrane, isang bilog na bintana at isang hugis ng barasbuto. Ang buto na ito ay nag-iisa sa organ ng pandinig. Ito ay mobile, sa tulong nito ay ipinapakita ang mga vibrations ng eardrum.

Ang mga panginginig na ito ay nagdudulot ng mga panginginig ng boses sa panloob na tainga na puno ng likido. Dagdag pa, ang salpok ay ipinapadala sa utak, kung saan nagaganap ang interpretasyon ng mga tunog.

Napakakomplikado ng panloob na tainga. Sa loob nito ay mga labyrinth na responsable para sa balanse at oryentasyon. Ang organ na ito ay nagpapadala sa utak ng impormasyon tungkol sa posisyon ng ibon sa kalawakan, ang taas at tilapon ng paglipad, ang distansya sa ibang mga ibon.

Paano nakakarinig ang loro

May mga parang balat na tupi malapit sa lugar kung saan may tainga ang loro. Ang mga balahibo sa mga ito ay gumaganap ng papel ng isang uri ng mga tagahanap. Kung kinakailangan, maaaring ilipat ng ibon ang mga fold na ito, sa gayon ay maisasaayos ang volume ng mga natanggap na tunog.

Kapag ang isang loro ay natakot, tila ito ay nalilito. Ang mga balahibo ay tumaas, lumayo sa auditory tube. Ang ibon ay perpektong nakakarinig kahit na napakatahimik at malayong mga tunog. At kung gusto ng loro na matulog, gumagalaw ang mga fold, maaari niyang pigilan ang labis na ingay sa pamamagitan ng pagdiin ng mga balahibo nang mas mahigpit sa ulo.

Napakaganda ng pandinig ng mga loro. Saklaw ng dalas: 120 Hz hanggang 15 kHz.

Mga sakit ng mga organo ng pandinig

Kung mapapansin mo na may mga marumi, balot o basang balahibo na lumitaw sa lugar kung saan may mga tainga ang mga loro, dapat agad na ipakita ang ibon sa doktor. Dapat ding alerto ang katotohanan na ang alagang hayop ay patuloy na nagkakamot sa tangke ng ulo.

Kung ang ibon ay binibigyan ng magandang kondisyon, at tinatrato ito ng may-ari nang may pagmamahal at pangangalaga, walang takot sa mga problema sa kalusugangastos. Ang mga loro ay may medyo malakas na immune system, at halos walang mga partikular na sakit. Ang mga problema sa tainga ay kadalasang nangyayari kung ang tubig ay pumasok sa auditory tube. Dapat itong iwasan sa lahat ng paraan: kung ang iyong alagang hayop ay mahilig sa mga pamamaraan ng tubig, maingat na tiyaking ang lugar kung saan ang loro ay may mga tainga ay hindi nalulubog sa tubig at hindi talaga basa.

Minsan ang mga ibon ay maaaring sumakit ang kanilang mga tainga sa isang labanan o habang naglalaro. Sa ganitong mga kaso, nararapat ding kumunsulta sa isang beterinaryo.

Mga kawili-wiling katotohanan

Upang pagsama-samahin ang materyal, tingnan natin ang ilang kawili-wiling katotohanang nauugnay sa mga organo ng pandinig ng isang loro.

• Ang tainga ay hindi lamang isang organ ng pandinig. Ang vestibular apparatus ay matatagpuan din sa gitnang tainga. Kung ang loro ay nasugatan o may sakit, maaaring hindi nito ma-navigate ang lupain. Hindi lamang siya nakakalipad, ngunit kahit na ang pagpapanatiling balanse sa isang perch ay maaaring maging mahirap.
• Sa UK nakatira si Ted Richards, na mahal na mahal ang kanyang alaga kaya nagpasya siyang maging katulad niya sa tulong ng isang tattoo artist. Ngunit ang pattern ng balahibo ay tila sa kanya ay hindi sapat - at tinanggal niya ang kanyang sariling mga auricle. Sa pagmamasid sa kanyang sariling alagang hayop at pag-alam kung nasaan ang mga tainga ng loro, nagpasya si Richards na ang ganoong hakbang ay kinakailangan upang makamit ang pagkakatulad. Tinawag siyang Parrot Man ng media.

• Ang mga ibong ito ay nagsimulang makarinig kaagad pagkatapos ng kapanganakan at nagpapanatili ng mahusay na pandinig hanggang sa katapusan ng kanilang buhay.
• Ang mga loro ay mga ibong panlipunan. Sa ligaw, nakatira sila sa malalaking kawan. Ang mga tainga ay may napakahalagang papel sa pakikipag-usap sa mga kamag-anak. Babala ng mga loro sa isang kaibigankaibigan, nakikita ang panganib. Sa hindi gaanong malakas na sigaw, tinipon nila ang kanilang mga kamag-anak, nakikita na may pagkakataon na kumain ng isang bagay. Ang mga ibong ito ay nakikipag-usap din sa panahon ng pag-aasawa: kung walang magandang pandinig, ang mga parrot ay hindi makakahanap ng mga kapareha upang lumikha ng isang pamilya.