Endgame ay… Paglalarawan at klasipikasyon ng mga pagtatapos ng mga larong chess

2024 May -akda: Sierra Becker | [email protected]. Huling binago: 2024-02-26 06:56

Chess battles ay naging sikat sa loob ng mahigit isang siglo. Orihinal na mula sa Silangan, ang larong ito ay napanalunan ang pagkilala ng mga Europeo at ipinagmamalaki ang lugar sa mga sports. Bilang angkop sa isang seryosong isport, ang chess ay may sariling istraktura, sarili nitong mga patakaran at, nang naaayon, sarili nitong terminolohiya. Isa sa mga pangunahing termino ng chess na tatalakayin sa ibaba ay ang endgame. Ito ang ikatlo at huling yugto ng laro. Ang termino ay nagmula sa wikang Aleman. Ang literal na kahulugan ng salitang "endgame" ay "the end of the game." Gayunpaman, hindi lahat ng dulo ng laro ay matatawag na terminong ito, kaya kailangan itong talakayin nang mas detalyado.

Mga katangiang palatandaan ng pagtatapos ng laro

Kaya, ang endgame ay ang mga kundisyon ng laro kapag kakaunti na lang ang natitira sa board. Bilang isang patakaran, ang mga kumplikadong kumbinasyon at pag-atake sa hari ay imposible sa mga ganitong kaso. Samakatuwid, ang bahagyang magkakaibang mga prinsipyo ng paglalaro ay gumagana sa endgame. Sa pagsasalita tungkol sa kakanyahan ng panghuling bahagi ng laro, hindi dapat kalimutan ng isa ang tungkol sa mga katangian ng mga madiskarteng tampok na katangian ng mga kumpetisyon sa intelektwal, na ang isa, nang walang pag-aalinlangan, ay ang chess. Ang endgame ay nagsasangkot ng mga taktika na naglalayong hindi sa pag-aayos ng isang bitag para sa hari, ngunit sa pagsulong ng pawn upang ibalik ang mga kapaki-pakinabang na piraso, higit sa lahatang imahe ng isang reyna. Samakatuwid, kung ihahambing sa iba pang mga yugto ng laro, ang halaga ng mga pawn ay lalong tumataas sa endgame. Kadalasan ang kalalabasan ng isang laro ay maaaring matukoy sa pamamagitan ng kalamangan ng isang manlalaro sa isang ordinaryong piraso lamang.

Ang isa pang tampok na nagpapaiba sa endgame sa iba pang mga pagtatapos ng laro ay ang aktibidad ng hari. Dahil halos hindi siya nasa panganib ng isang checkmate, ang hari ay nakikibahagi sa mga pag-atake at mga madiskarteng pormasyon sa pantay na batayan sa iba pang mga piraso.

Kung sa gitna ng laro, kapag ang larangan ng laro ay napuno ng mga piraso, ang isang numerical superiority sa isang panig ay maaaring maging isang kalamangan, kung gayon ang endgame ay isang sitwasyon kung saan ang kinalabasan ng labanan ay apektado hindi ng ang bilang ng mga piraso, ngunit sa pamamagitan ng malinaw, maayos na pakikipag-ugnayan ng ilang natitira.

Kahulugan ng mga figure

Ang Endgame ay isang mahirap na yugto ng laro. Ang iba't ibang uri ng mga endgame ay nakikilala batay sa mga posisyon, magagamit na mga piraso at diskarte ng mga manlalaro. Ang pagpili ng isa sa kanila ay nakasalalay sa maraming mga kadahilanan. Sa anumang kaso, mahalagang tiyakin na ang lahat ng iyong mga piraso ay sapat na aktibo. Nalalapat din ito sa mga pawn, dahil minsan ang kanilang tungkulin ang nauuna, at ang kinalabasan ng laro ay nakasalalay sa kanilang mga coordinated na paggalaw sa board. Sa kabilang banda, ang pangangailangan para sa aktibidad ay nalalapat din sa iba pang mga piraso, dahil kung ang mga ito ay nagtakip lamang ng mga pawn, sila ay magsasayang ng kanilang potensyal sa paglalaro sa walang kabuluhan. Kasabay nito, kinakailangang limitahan ang mobility ng mga piraso ng kalaban sa maximum, na humahadlang sa mga pawn at pilitin ang kanyang mga piyesa na manatiling pasibo, na gumaganap lamang ng isang defensive role.

A wastong nilalaro ang endgame madalashumahantong sa zugzwang.

Mga pangunahing kaalaman sa pag-uuri

Dahil ang endgame ay isang laro ng ilang piraso, mas madali itong pag-aralan, pag-aralan at pag-uri-uriin. Ang teoretikal na paghahanda ng manlalaro dito ay mas mahalaga kaysa dati. Ang ilang posisyon sa endgame ay mayroon lamang isang posibleng panalong desisyon, at samakatuwid ito ay madaling laruin para sa isang taong handa para sa laro.

Ang detalyadong pag-uuri ng mga posibleng variation ng endgame ay nakabatay sa dalawang salik - ang dami ng magagamit na puwersa at ang kalidad ng mga ito. Ang patuloy na mga paligsahan at laro ng mga natitirang manlalaro ay nag-aalok ng maraming opsyon sa pagtatapos ng laro para sa pagsusuri at pag-aaral. Ang kanilang bilang ay patuloy na lumalaki. Ang mga napag-aralan nang mabuti ay tinatawag na teoretikal. Sa kanilang batayan, ang mga pangkalahatang pattern, taktika at mga madiskarteng tuntunin ng laro ay ipinahayag. Marami sa mga theoretical endgames ay higit sa isang siglo na ang edad, at ang ilan ay pumasok sa propesyonal na mundo ng chess kasama ang laro mismo mula sa mga sinaunang prototype nito.

Mga uri ng mga endgame

Walang pangunahing uri nito. Ang endgame na ginto, brilyante o brilyante, tulad ng anumang iba pang "best-best", ay ang mga personal na kagustuhan lamang nito o ng manlalarong iyon.

Sa pangkalahatan, mayroong anim na pangunahing uri:

1. Pawn - isang endgame kung saan, bukod sa hari, walang ibang piraso sa board.
2. Knight - isang endgame kung saan, bilang karagdagan sa mga pawn, naglalaro din ang mga knight.
3. Isang endgame kung saan ang isang panig ay may obispo, na tinututulan ng kalaban ng kabalyero.
4. Isang pangwakas na laro kung saan ang obispo o kabalyero ay napipilitang labanan ang rook ng kaaway.
5. Rook endgame, kapag pinutol ng mga kalaban gamit ang rooks.
6. Endgame, kung saan nakikipaglaro ang isang reyna ng kaaway laban sa anumang piraso ng isang manlalaro.

Konklusyon

Upang maglaro nang walang kamali-mali sa isang endgame, kailangan ng isang manlalaro na hindi lamang marunong magkalkula ng mga galaw at mahulaan ang mga aksyon ng kalaban, kundi malaman din ang mga panloob na batas at mekanismo ng mga kumpetisyon sa chess. Ang swerte ay halos wala sa isang endgame na sitwasyon.