Aklat ni Grigory Fedoseev na "The Path of Trials": buod at mga review ng mambabasa

2024 May -akda: Sierra Becker | [email protected]. Huling binago: 2024-02-26 06:55

Noong unang bahagi ng 1940s, nagsimulang maglathala ang magasing Siberian Lights ng mga kuwento sa ilalim ng pamagat na "Mga Tala ng Mga Nakaranas na Tao". Di-nagtagal, ang mga kamangha-manghang kwento tungkol sa kalikasan ng Malayong Silangan at Siberia ay natagpuan ang kanilang mga mambabasa, at noong 1950 ay inilathala sila bilang isang hiwalay na koleksyon, na kalaunan ay naging bahagi ng tetralogy ni G. A. Fedoseev na "The Path of Trials".

Tungkol sa may-akda

Ang may-akda ng aklat ay isinilang sa rehiyon ng Kuban (ngayon ay Karachay-Cherkessia) noong 1899. Namatay sina Ama at kuya noong Unang Digmaang Pandaigdig. Si Grigory Anisimovich ay nagtapos mula sa Polytechnic Institute, naging isang geodetic engineer at lumipat sa Novosibirsk noong 1930s. Hindi lamang siya naging miyembro at pinuno ng mga ekspedisyon sa Transbaikalia, Sayans, baybayin ng Okhotsk at Tunguska, ngunit nakolekta din ang isang malaking koleksyon ng mga halaman at ibinigay ito sa Academy of Sciences.

Salamat sa kanyang mga artikulo sa poaching extermination ng mga hayop at isda, ang mga katotohanan ng iligal na pangangaso sa Eastern Sayans ay nabunyag at ang Tofalar reserve ay inayos. Sa kanyang kalooban, hiniling ng may-akda ng aklat na "The Path of Trials" na ilibing ni Fedoseevkanyang abo sa mga Sayan. Namatay ang manunulat noong 1968, tinupad ng mga kasama at kaibigan ang huling kahilingan at inilibing ang isa sa mga urn kasama ang kanyang abo sa Iden Pass, na ngayon ay may pangalang G. A. Fedoseev.

Misteryosong taiga

Ang mga gawa ni Fedoseev ay nagsasabi tungkol sa kalikasan ng Siberia at Malayong Silangan, tungkol sa buhay ng mga katutubo, tungkol sa mga paghihirap na kailangang harapin sa mga ekspedisyon. Ang lahat ng mga gawa ng may-akda ay batay sa mga totoong pangyayari, at walang mga kathang-isip na pangalan sa mga ito. Ang huli sa mga manuskrito, ang kuwentong "Minarkahan", ay inihanda para sa publikasyon pagkatapos ng pagkamatay ng manunulat na si M. Hoffmann. Kabilang sa mga sikat na gawa ni Fedoseev ay ang mga kuwento at nobela na "The Last Bonfire", "Mysteries of the Forest", "Search", ang librong "The Path of Trials", na tatalakayin pa.

Ang mga totoong kwento mula sa buhay ng mga taiga explorer ay naghihintay para sa mga mambabasa dito. Sa kabila ng katotohanan na si Grigory Anisimovich ay hindi isang propesyonal na manunulat, ang kanyang mga gawa ay binabasa sa isang hininga. Dapat nating ibigay sa kanya ang kanyang nararapat - ang mga paglalarawan ng kalikasan ay nakakabighani lamang. Ang gawain ay nilikha batay sa mga entry sa talaarawan ng may-akda na ginawa sa panahon ng kamping sa tabi ng apoy. Ang pinakanakakagulat ay ang mga pakikipagsapalaran na karapat-dapat sa isang bestseller ay naganap sa buhay ng mga surveyor at topographer na naggalugad sa Priokhotsk taiga.

Expedition to the upper Zeya

Ang pagsasalaysay sa aklat na "The Path of Trials" ay isinasagawa sa ngalan ng may-akda. Sa unang bahagi, ipinakilala niya sa mambabasa ang background ng kanilang ekspedisyon. Sa loob ng mahabang panahon, ang rehiyon ng Dagat ng Okhotsk ay nakakaakit ng mga mananaliksik, at ngayon - binigyan ang mga topographerpahintulot. Hindi pa rin nila kinakatawan ang alinman sa mga hangganan ng taiga o ang lokasyon ng mga latian at latian, ngunit alam nila mula sa karanasan na sa paglaban sa wildlife ay kailangan nilang umasa lamang sa kanilang sariling lakas. Puspusan na ang punong-tanggapan ng ekspedisyon ng lungsod ng Zeya.

Ang mesa ng punong inhinyero ay puno ng mga diagram, mga larawan at mga blueprint, mga foremen na nagsisiksikan, nag-chart ng mga ruta sa mga landas na hindi natatahak. Oras na para maghanda para sa kalsada at wala na pala ang local guide para sa kanilang party patungo sa isang liblib na lugar sa junction ng tatlong tagaytay. Maya-maya, nakatanggap sila ng mensahe na isang walumpung taong gulang lamang na residente ng Ulukitkan ang nasa itaas na bahagi ng Zeya.

Sa unang gabi ay kinausap nila siya at ang kanyang kasamang si Nikolai hanggang hating-gabi. Sa umaga ay sumabog ang blizzard, ngunit sinabi ni Ulukitkan na mas mahusay na pumunta sa aming paraan sa masamang panahon kaysa sa yelo. Mula sa sandaling iyon, ang lahat ng miyembro ng ekspedisyon, nang walang sabi-sabi, ay kinilala ang matanda bilang pinakamatanda sa kanila. Unti-unti, tinatanggap din ito ng mambabasa ng aklat ni Grigory Fedoseev na "The Path of Trials". Ang may-akda-nagsasalaysay ay tahimik na nawala sa background, at ang matalino at mabait na Evenk Ulukitkan ang naging pangunahing karakter ng kuwento.

Ang landas ng tiyaga at pakikibaka

Susunod, sinabi ng may-akda kung anong mga hindi kapani-paniwalang pagsubok ang kailangang pagdaanan ng mga mananaliksik. Ano ang dahilan kung bakit sila sumuko sa mga kaginhawahan at sumunod sa landas ng mga pagsubok? Uhaw sa pananaliksik? Oo. Para sa kaligayahan na makita ang nasakop na espasyo mula sa bundok, kailangan mong magbayad nang walang tulog na gabi, ang mga binti ay natumba sa dugo. Bukod sa lamig at pagod, naghihintay ang iba pang panganib sa taiga.

Walang pagod na sumusunod sa caravanpakete ng mga lobo. Nangangatal ang kanilang mga ngipin dahil sa gutom, hinihintay nila ang sandali na ang pagod na usa at mga tao ay bumagsak na pagod na pagod sa niyebe. At dito pumapasok ang karunungan. Ang karanasan ng gabay na si Ulukitkan, na nakakita ng maraming sa kanyang buhay: "Kailangan mong maglakad, lumakad pa rin." Ang pagod na matanda ay lumakad nang mag-isa at pinilit ang iba na maglakad, na nagligtas sa kanila mula sa baha. Taksil na bangin sa likod.

In Search

Sa umaga ang buong kampo ay nagising sa boses ni Ulukitkan: "Dumating na ang gulo!". Nakapako ang alien deer sa kawan, sa isang lugar sa pass ang mga tao ay namamatay. Paano ito nalaman ng matandang konduktor? "Kapag ang isang tao ay nag-freeze, hindi niya maaaring tanggalin ang mga sinturon sa isang usa, siya ay pumutol gamit ang isang kutsilyo." Sumiklab ang bagyo. Ngunit ang mga crackers, isang first-aid kit, karne, mga bagay na balahibo ay lumipad sa mga knapsack. Dapat tayong tumulong. Ang isang kasamahan mula sa isang kalapit na ekspedisyon ay naabutan ng isang bagyo sa daan, na tumakas mula sa isang malakas na hangin, siya at isang sugatang gabay ay nagtago sa taiga, na nagtayo ng isang simpleng silungan mula sa mga sanga ng fir.

Pagkalipas ng isang araw, nang humupa ang blizzard, sabay kaming pumunta sa pass. At sila ay natulala. Isang galit na nguso ng oso ang lumitaw mula sa ilalim ng niyebe. Den. Mayroon lamang pag-asa para sa mga aso - Kuchum at Boyka. Nagtipon sa paligid ng apoy sa gabi, nakinig ang lahat na nabigla sa matalinong mangangaso na si Ulukitkan. Isang makaranasang tagasubaybay, sinabi niya na sa taiga bawat sangay, bawat landas ay maaaring magsalita. Maraming itinuro sa kanya ang mga pagsubok na dumating sa matanda. "Dapat makita ng mata ang lahat," sabi niya, at ipinagpatuloy ang kuwento na ginamit ng mga Evenks na hinati ang taon hindi sa labindalawang buwan, ngunit sa maraming panahon alinsunod sa mga natural na phenomena.

Spring road

Ang ikalawang bahagi ng aklat ay nagsisimula sa paglalarawan ng kalikasan. Dumating ang tagsibol, at ang malupit na kagubatan ay napuno ng mahiwagang tunog ng paggising ng kalikasan. Isang radiogram ang natanggap mula sa pinuno ng partido na may kahilingan na suriin ang kantong ng Dzhugdzhursky at Stanovoy ridges sa lalong madaling panahon. Napagpasyahan na gumanap sa isang araw, lahat ay nakayuko sa mapa. Itinuro ni Ulukitkan ang kanyang daliri sa kanya: “Dapat hanapin ang pass sa tuktok ng Mai.”

Gumising ng maaga. Hindi makapunta sa pass ang matanda dahil sa sugat nitong binti. Sa pananatili sa kampo, nakita niya ang mga "masuwerteng" na may naiinggit na tingin at hiniling na ibalik ang pinakamalaking bato sa tuktok. Kung saan walumpung taon na ang nakalilipas, iniligtas ang mga bata mula sa gutom, lumakad ang kanyang ina. Kung saan naroon ang kanyang ama magpakailanman. At sa asul na distansiya ay nakalatag ang mga kulot na hanay ng kabundukan at sinenyasan ang kanilang maniyebe na kaputian.

Pauwi na

Araw-araw, inilalarawan ng may-akda ng "Path of Trials" ang pang-araw-araw na buhay ng mga cartographer at geographer. Putulin mula sa sibilisasyon sa loob ng maraming buwan, pinag-isa sila ng trabaho. Ang ligaw na kalikasan at malupit na taiga ay hindi maaaring labanan ang kanilang tulong sa isa't isa, debosyon ng mga aso, pagiging maparaan at talino ng isang matandang mangangaso. Palibhasa'y nanirahan sa taiga sa buong buhay niya, hinuhulaan ni Ulukitkan ang lagay ng panahon na mas mahusay kaysa sa mga meteorologist, madaling umakyat sa mga bundok at nag-i-ski.

Ang mga salita ng pangunahing tauhan ng aklat ni G. Fedoseev na "The Path of Trials" ay maaaring i-parse sa mga panipi. Ang bawat parirala ay isang kamalig ng karunungan. Siya ay naniningil sa kanyang enerhiya, humahampas sa pagmamasid at lohika. Sa mga sitwasyon kung saan nasa panganib ang buhay, paulit-ulit na naalala ng may-akda ang mga salita ng matanda. Ang huling kabanata, kung saan ang tagapagsalaysay ay nawalan ng isang bulag na matandang lalaki sa taiga, ay tumatama sa isa hanggang sa kaibuturan. At kasama angAnong laking ginhawa nang malaman na natagpuan ang matanda at inilipat sa ospital!

Buod ng "Path of Trials" ni Fedoseev ay hindi maiparating ang nararamdaman ng mga miyembro ng ekspedisyon. Sa mga huling pahina, sinabi ng may-akda sa mga mambabasa ang tungkol sa kanyang mga karanasan, nagalit na hindi na makakabalik si Ulukitkan sa taiga. Isipin ang kanilang sorpresa nang ang walumpu't taong gulang na lalaki ay tumakas mula sa ospital at naglakad "papunta sa amo." Pinangunahan muli ni Ulukitkan ang kanilang caravan.

Mga pagsusuri mula sa mga mambabasa

Isang napakagandang aklat tungkol sa ligaw na taiga, tungkol sa buhay sa bukid. Ang buhay ng mga matatapang na taong ito, ang mga bayani ng trabaho, ay nakakabighani at nakalulugod. Ang mga tradisyon at buhay ng lokal na populasyon ay inilarawan sa isang kawili-wiling paraan. Ang mga mambabasa ay naaakit sa katotohanan na ang mga tauhan ay totoo. Pinangunahan ni Ulukitkan ang marami pang mga detatsment sa mga hindi madadaanang landas. Nagdulot ng unos ng damdamin ang mga pagsubok na dumaan sa mga bayani. Hindi naman kasikatan at pera ang hinahabol nila, kundi ginagawa lang nila ang kanilang trabaho.