Dazai Osamu, "Mga pag-amin ng isang "mababa" na tao: pagsusuri at puna

2024 May -akda: Sierra Becker | [email protected]. Huling binago: 2024-02-26 06:55

“Ang buong buhay ko ay isang kahihiyan. Kahit kailan hindi ko naiintindihan kung ano ang buhay ng tao.” Sa mga salitang ito, nagsimula ang Pag-amin ni Dazai Osamu ng isang "mababa" na tao. Isang kwento tungkol sa isang lalaking hindi alam kung ano ang gusto niya. Siya ay kusang lumubog sa ilalim ng lipunan at kinuha ang kanyang pagkahulog para sa ipinagkaloob. Ngunit kaninong kasalanan ito? Ang lalaking gumawa ng ganoong pagpili? O isang lipunang walang ibang pagpipilian?

Shuji Tsushima

Dazai Osamu ay marahil ang pinakasikat na manunulat ng Hapon noong unang bahagi ng ika-20 siglo. Ilang tao ang nakakaalam na ang kanyang tunay na pangalan ay Shuji Tsushima. Ang manunulat ay isinilang noong Hunyo 19, 1909 sa Aomori Prefecture sa isang pamilya ng mga marangal na aristokrata. Sa edad na 14, pumasok siya sa high school, pagkatapos ng graduation ay umalis siya patungong Hirosaki at pumasok sa Lyceum bilang isang philologist. Sa kabila ng katotohanan na ang lahat ng mga mag-aaral sa lyceum ay kailangang manirahan sa isang hostel, nakatira siya kasama ang malalayong kamag-anak (ditoano ang ibig sabihin ng marangal na pinagmulan). Pagkatapos ng Lyceum, pumasok si Shuji sa Teikoku University of Tokyo sa Faculty of French Literature. Isang kawili-wiling katotohanan: ang magiging manunulat ay hindi fan ng French literature at pumasok sa faculty na ito dahil hindi na kailangang pumasa sa mga pagsusulit.

Isang manunulat at isang geisha

Shuji ay walang oras na hindi natutunan ang isang semestre sa unibersidad, bilang isang babae na lumitaw sa kanyang buhay - ang geisha Beniko. Nagsisimula sila ng isang mabagyong pag-iibigan. Naturally, nagdudulot ito ng isang alon ng galit sa bilog ng pamilya, at ang ulo ng pamilya ay agad na ipinadala sa Tokyo. Napilitan si Shuji na mag-sign out sa libro ng pamilya upang hindi mapahiya ang marangal na pamilya sa kanyang pag-uugali. Sa lalong madaling panahon ay nakatanggap siya ng abiso ng paglabas, at pagkaraan ng ilang araw ay nakipagtipan siya sa isang geisha. Totoo, may nangyaring mali: ilang araw pagkatapos ng engagement, nagtangka si Shuji na magpakamatay, naligtas siya, ngunit wala sa oras ang babaeng kasama niyang tumalon sa dagat.

Ang kwentong ito ay lubos na nakapagpapaalaala sa mga fragment mula sa aklat ni Osamu Dazai na "Confessions of an "inferior" person." Pagkakataon? Hindi malamang. Malamang, autobiographical ang kwento.

Kapanganakan ni Dazai Osamu

Unang nalaman ng mundo ang pag-iral ni Dazai Osamu noong Pebrero 1933, nang ang kuwentong "The Train" ay inilimbag sa isang pahayagan sa Tokyo. Nakatanggap siya ng unang gantimpala sa isang kompetisyong ginanap ng pahayagang ito. Ito ay kung paano pumasok ang kathang-isip na Dazai Osama sa kasaysayang pampanitikan. Mula noon, sinimulan ng manunulat ang paghahangad ng perpektotrabaho. Bagama't siya ay nakalista bilang isang mag-aaral, hindi siya dumalo sa mga lektura, ngunit hinahangad na lumikha ng isang kuwento ng kanyang buhay at umalis sa mundong ito.

Kaya, mula sa kanyang panulat, humigit-kumulang 24 na akda ang lumabas, kabilang dito ang "Pagkumpisal ng isang "kababaang-loob" (Dazai Osamu).

Nakakadiri ngunit maganda

Ang "pangit at maganda" ay kung paano mailalarawan ang Mga Pag-amin ni Osamu Dazai ng isang "mababa" na tao.

Ang kwento ay nagsasabi tungkol sa buhay ng isang mahinang lalaking si Yozo Obe. Ito ay isang kwento tungkol sa kalunos-lunos na sinapit ng isang batang artista na nabuhay sa panahon ng mga rebolusyonaryong kaganapan sa bansa. Sa mga tuntunin ng pisikal na kalusugan, siya ay medyo normal. Ang kanyang "kababaan" ay makikita sa ayaw niyang mabuhay.

Nakahanap ng aliw ang bayani sa alkohol, kababaihan at droga. Marahil, sa ibang mga kondisyon, ang gayong pag-uugali ay matatawag na rebelde: laban sa mga pundasyon ng pamilya at lipunan sa kabuuan. Ngunit wala lang siyang gusto sa buhay, wala siyang layunin, walang pagnanasa.

Kalaliman ng kadiliman

Bilang isang bata, nang pumunta ang kanyang ama sa lungsod at tanungin si Yozo kung ano ang bibilhin, hindi siya makapagdesisyon. Kaagad pagkatapos ng tanong, hindi na niya gusto ang anumang bagay. Ang Mga Pag-amin ng Isang Walang Kakayahang Lalaki ni Dazai Osamu ay walang kahit isang sinag ng pag-asa. Si Yozo ay isang duwag at mahina, isang mababa at kasuklam-suklam na tao na sumira ng higit sa isang buhay.

Dapat ba siyang hatulan? Hindi talaga. Gumagawa siya ng mga desisyon sa kanyang sarili at hindi gagawa ng anumang benepisyo para sa kanyang sarili mula sa mga pagkondena. Ang mambabasa ay tila naging isang hindi sinasadyang saksi kung paanonahuhulog ang tao sa bangin. May pagkakataon siyang makaalis, ngunit sinadya ni Yozo na magtago sa kailaliman ng kadiliman. Isang lalaking tumangging tanggapin ang kanyang buhay at ipaglaban ito. Paano mo matatawag ang kanyang kwento tungkol sa kanyang buhay? Tanging ang pag-amin lamang ng isang "mababa" na tao.

Mga Review

At gayon pa man ang gawaing ito ay isang kahanga-hangang pag-aaral sa panitikan. Kapag binuksan mo ang huling pahina at naalala ang pangunahing tauhan, may ilang uri ng masamang aftertaste kaagad. Ngunit ang madilim na tono, ang pantig, na pino sa minimalism nito, ay pumukaw sa pakiramdam na kailangan mong hawakan ang isang kamangha-manghang obra maestra ng sining sa iyong mga kamay.

Reviews of Dazai Osamu's Confessions of a "inferior" person for most part has a pronounced duality: tinitiyak ng mga mambabasa na maganda ang libro at sa parehong oras ay nakakaramdam ng pagkasuklam para sa pangunahing karakter. Sa ilang mga kaso, ang poot ay maaaring mapalitan ng kawalang-interes, awa, o galit na nararamdaman ng mga mambabasa kay Yozo. Bagama't sa pangkalahatan, positibo ang mga review ng produkto.

Ang aklat na ito ay nai-publish noong 1948. Nasa 1950s na, ang Confessions ni Dazai Osamu ng isang "mababa" na tao ay isinalin sa Ingles at nai-publish sa America. Pagkatapos ng digmaan, si Dazai Osamu ang unang manunulat na Hapones na nakilala sa ibang mga bansa, at lahat dahil natural at taos-pusong inilarawan niya ang kalagayan ng pagkawala ng Japan.

Noong 1968, nang naganap ang malalaking kaguluhan ng mga estudyante sa buong mundo,isa sa mga pahayagang Hapones ay nagsagawa ng sarbey sa mga kabataan. Nakasama pala sa listahan ng mga literatura na maaaring magbigay ng inspirasyon ang "Confessions of an "inferior" person. Kasama ng gawaing ito, ang mga mag-aaral ng 4 na pangunahing unibersidad ng bansa na tinatawag na "War and Peace" (L. N. Tolstoy), "Crime and Punishment" (F. M. Dostoevsky), "Outsider" (A. Camus). At kahit ngayon, si Dazai Osamu ay itinuturing na isa sa mga pinakamahusay na manunulat ng prosa ng panitikang Hapon.

Autobiographical na kwento

"Pagkumpisal ng isang "mababa" (Dazai Osamu) ay isang autobiographical na kwento. Isinulat ito ng may-akda nang umalis siya sa isang psychiatric na ospital, kung saan siya ay ginamot dahil sa pagkalulong sa droga. Sa una, naglathala siya ng isang kuwento tungkol sa isang nawawalang tao. Bagama't nagawa niyang ganap na isama ang larawang ito sa "Pagkumpisal".

Ang Dazai Osamu ay isang makabuluhan at trahedya na pigura sa panitikang Hapon. Ang biographical character ay katangian ng lahat ng kanyang mga gawa, kahit na sa Yozo's "Confessions of an "inferior" person" ay iniuugnay niya ang kanyang mga tunay na alaala mula pagkabata. Ang malungkot na kapalaran ay naging tanyag sa manunulat, palagi siyang ginagabayan ng kanyang sariling mga ideya tungkol sa panitikan, nagpakilala ng bago sa kultura nito at napaka-realistikong inilarawan ang lipunang Hapon. Napangalagaan niya ang kagandahan ng tradisyong pampanitikan ng Hapon sa kanyang mga gawa. Nangangahulugan ang pagbabasa ng kanyang mga gawa na makita ang Japan mula sa loob, nararamdaman ang amoy, mood at kadakilaan nito.

"The story of an "inferior" person" is one of the stories of Dazai Osamu. Ang mga kilusang panlipunan ay may mahalagang papel dito.at politikal na pag-unlad ng bansa. Ang may-akda ay sigurado na ang digmaan ay isang tunay na kahangalan, na walang dulot kundi pagkawasak. Naiinis siya sa kawalang-katauhan ng lipunan, na malinaw na makikita sa pangunahing tauhan.

Mataas ang antas ng sikolohiya ng akda dahil sa kalunos-lunos na sinapit ng manunulat mismo. Salamat sa mga problemang naranasan, pati na rin ang pokus ng literatura na balangkas sa modernong lipunan ng Hapon, na malinaw na nag-aalala tungkol sa kapalaran ng kanilang bansa, kahit na ang pag-amin ng isang taong baldado sa moral, tungkol sa kung saan ito ay hindi palaging kaaya-aya basahin, ay naging isang hinahangad at mahalagang obra maestra.