Ronge bird: paglalarawan, tirahan, mga tampok ng species, pagpaparami, siklo ng buhay, mga katangian at tampok

2024 May -akda: Sierra Becker | [email protected]. Huling binago: 2024-02-26 06:55

Ang isang maliit na ibon ng pamilyang corvidae ay madaling malito sa isang jay. Ang parehong kulay abo, orange na buntot. Ngunit ang laki ng indibidwal ay mas katulad ng isang maya kaysa sa isang jay. Ito ay isang kuksha o sa ibang paraan ronzha. Ang ibon, bilang karagdagan sa panlabas na kagandahan, ay may kamangha-manghang tinig na naririnig ng mga naninirahan sa hilagang rehiyon ng Russia, dahil doon nakatira ang ibon. Bukod dito, ang pag-awit ng mga kabataan ay kahawig ng pag-ungol, at kapag nasa hustong gulang lamang ang mga tunog ay nahahanay sa isang magandang himig.

Ang ibong ronja ay kumakanta nang napakatahimik, kaya imposibleng marinig ito mula sa malayo. Ngunit sinasabi ng mga saksi na ang pag-awit ay medyo nakapagpapaalaala sa mga tunog ng mga bullfinches, ang parehong mga pag-click, pag-click at matagal na mga trill. Kahit na ang mga bihag na kukshas ay nagagawang dalubhasain ang natural na himig sa kanilang sarili, na nagdudulot ng hindi masabi na kagalakan sa mga may-ari ng ibon.

Sa artikulo, ipakikilala natin sa mambabasa ang ibong ronji nang mas malapit, alamin ang mga gawi nito, kung ano ang gusto nitong gawin, bukod sa pag-awit, kung paano ito bumuo ng mga pugad at magsisimula ng isang pamilya kung saan maaari mong makilala ito sa kalikasan. Magiging kapaki-pakinabang din na malaman ang mga may-ari ng ibon na ito, na pinapanatili itoisang hawla sa bahay na gustong kainin ng kuksha.

Saan nakatira

Si Kuksha ay nakatira sa forest zone, mahilig sa spruce, fir, cedar o larch thickets ng taiga. Matatagpuan ito malapit sa Moscow, Kazan o sa latitude ng Southern Urals, nakatira din ito sa mga rehiyon ng Altai at Transbaikalia na katabi ng Mongolia. Saklaw ng tirahan ang teritoryo hanggang sa Dagat ng Okhotsk, Sakhalin at mga bansang Scandinavian. Higit sa lahat, ang ibong ronja ay matatagpuan sa hilaga ng European Russia, sa paglapit sa timog, ang bilang ng mga indibidwal ay makabuluhang nabawasan.

May kabuuang 11 species ng ibong ito. Dalawa sa mga ito ay matatagpuan kahit sa kagubatan ng China at North America.

Ang ibon na ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng isang laging nakaupo, ang kuksha ay nagsisimulang maglakbay lamang sa taglamig, at kahit na sa maikling distansya, nagkakaisa sa maliliit na kawan. Ang mga ibon ay naglalayag sa paghahanap ng pagkain sa parehong ruta araw-araw, ngunit napansin na sa ilang kadahilanan noong Pebrero ay dalawang beses silang lumilipad sa distansyang ito.

Sa oras na ito, makikita ito kahit sa mga birch groves. Ngunit higit sa lahat gusto niyang manirahan sa pinakamalayo na kagubatan ng cedar, fir, spruce o larch. Sa mga panahon ng palaboy sa taglamig, ang kuksh ay makikita sa Denmark, Hungary at sa Slovak Tatras. Posibleng makilala siya sa hilagang-silangang bahagi ng Kazakhstan.

Appearance

Ronja bird (kuksha) feather color ay light grey, nagiging itim sa ulo. Sa di kalayuan ay tila may itim na sumbrero ang nakasuot sa kanyang ulo. Salamat sa kulay na ito, madali itong nagtatago sa mga puno ng kagubatan, ipinagkanulo lamang itopulang buntot at maliliit na batik sa mga pakpak. Ang mga balahibo ng flight mismo ay kayumanggi. Itim ang tuka at binti.

Ang laki ng ibon ay mas malaki kaysa sa maya, ngunit mas maliit sa jay, humigit-kumulang 26-30 cm na may buntot sa mga lalaki. Ang mga babae ay bahagyang mas maliit, mula 24 hanggang 28 cm. Ang bigat ng ibon ay nasa average mula 81 gramo sa mga babae hanggang 87 gramo sa mga lalaki. Ang tuka ay medyo maikli, bahagyang hubog sa dulo ng mandible. Ang buntot ay mahaba at bilugan sa dulo, binubuo ng 10 balahibo ng buntot.

Ano ang kinakain

Ang ibong ronja (nakalarawan sa ibaba) ay madaling nakakakuha ng pagkain, dahil ang ibong ito ay omnivorous. Siya ay perpektong kumakain ng mga buto ng mga puno ng coniferous, iba't ibang mga berry na lumalaki sa kagubatan. Hindi rin hinahamak ang ronja at pagkain na pinanggalingan ng hayop. Ito ay mga insekto, lalo silang mahilig manghuli ng mga bug, maliliit na ibon o daga, shrew o voles.

May mga kilalang kaso ng pagsira sa mga pugad ng iba pang mga species ng ibon ng mga kukshas, samantalang ang mga sisiw ay ginagamit bilang pagkain. Sa taglamig, kapag may kakulangan ng pagkain, maaari nilang salakayin ang mga puting partridge na nahuli sa lambat ng mga manghuhuli ng ibon, o tapusin ang pagkain ng mga hayop na pinatay ng ibang mga mandaragit, huwag hamakin ang bangkay. Para sa taglamig, sa mga hollows, ang kuksha ay umaani ng mga stock ng lingonberries at iba pang mga berry.

Where settles

Kuksha (isa pang pangalan para sa ibon - ronzha) ay gumagawa ng mga pugad sa taas na 2 hanggang 6 na metro, nagtatago ng mga pugad sa makakapal na kasukalan ng taiga. Ito ay madalas na matatagpuan sa pagitan ng puno ng kahoy at ng sanga na umaabot sa gilid, ngunit ito ay matatagpuan din sa mga sanga mismo.

Ang hugis ng mga pugad ay hugis mangkok, maingat na itinayo, mula sa manipis na mga sanga at mga tangkay ng damo. Insulate nila ang isang siksik na istraktura na may mga balahibo, lichens,tuyong damo. Ang laki ng socket ay ang mga sumusunod:

• diameter - 23 cm;
• kapal ng pader - mula 5 hanggang 7 cm;
• diameter ng inner tray - 9 cm.

Pagpaparami

Kuksh family ay nabuo sa mahabang panahon. Ang lalaki at babae ay nakatira nang magkasama sa isang buong taon, at ayon sa mga obserbasyon ng mga ornithologist, malamang, kahit na sa isang maikling panahon ng pagbuo ng kawan, hindi nila nalilimutan ang bawat isa. Nangyayari ito sa taglamig, kapag mas madaling mabuhay sa isang kawan. Minsan may mga kukshas sa dami ng 6-8 na ibon kasama ang mga titmouse. Bago magsimula ang panahon ng pag-aanak, naghihiwalay ang mga kawan. Magsisimula ang panliligaw ng lalaki mula Marso hanggang Abril.

Si Ronji ay nagsisimulang pugad nang maaga at isang beses lang sa isang taon. May nesting period minsan sa Marso, minsan sa Abril. Ang mga itlog ay karaniwang 3-4 piraso, napakabihirang - 5. Ang kanilang sukat ay nag-iiba mula 23 hanggang 28 mm. Iba ang kulay ng mga itlog, mula sa maberde-kulay-abo hanggang sa puti, minsan may mga makukulay na batik na may lilang kulay, lumalapot sa mapurol na dulo ng itlog.

Nagsisimula ang pagpapapisa ng itlog sa pinakaunang itlog at tumatagal ng 16-17 araw. Magkasamang nakaupo sa magkahawak ang mga magulang, mahigpit na nakakapit sa isa't isa, huwag umalis sa pugad, kahit na abalahin sila ng tao.

Pagkatapos mapisa, parehong magulang ang nag-aalaga sa mga supling. Ang mga sisiw ay ipinanganak na walang magawa, natatakpan ng makapal na kayumangging himulmol.

Natututong lumipad ang mga matatandang ronji sa ika-21 araw na, ngunit kahit umalis na sila sa pugad, nasa malapit pa rin sila sa mahabang panahon.

Moulting

Ang pagbabago ng mga balahibo sa kuksha ay magsisimula sa kalagitnaan ng Hunyo. Una, ang maliit na panulat ay nagbabago, saSa katapusan ng Hunyo mayroong pagbabago ng mga balahibo ng paglipad sa mga tuod. Sa kalagitnaan ng Setyembre, halos tapos na ang molting process, ang natitira na lang ay ang maliliit na balahibo sa ulo at leeg. Nakuha ang naturang impormasyon bilang resulta ng paghuli ng mga ibon sa iba't ibang panahon.

Kawili-wiling impormasyon

Ang pangalan ng kuksha, ayon sa isang bersyon, nakuha ng ibon mula sa tunog na "kuuk" na ibinubuga nito. Naniniwala ang ibang mga ornithologist na ang pangalan ng species ay nagmula sa salitang Finnish na kuukkeli.

Mga Ruso lang ang tumatawag dito na ronzhey, dahil sa ilang dialect ng mga B altic people, ganito ang tawag sa nut. Ngunit dahil ang mga naturang ibon ay hindi nakatira sa B altic States, ang pangalan ng ronge ay hindi ginagamit sa mga siyentipiko at ornithologist.

Ang Rongey ay kadalasang tinatawag na iba pang mga ibon, gaya ng nutcracker, roller, waxwing, jay.

Ang artikulo ay naglalaman ng isang larawan at paglalarawan ng ronzha bird (siyentipikong kuksha). Ang Latin na tamang pangalan para sa indibidwal ay Perisoreus infaustus. Ngayon ay madali mo nang makikilala ang gayong ibon sa kagubatan, dahil imposibleng malito ito sa sinuman.